Dinsdag 9 oktober: na regen komt helaas geen zonneschijn

We hadden ons de laatste dag in ons strandhuis als luierdag voorgesteld, maar de weergoden hadden iets anders voor ons in petto. Het is vandaag echt Nederlands herfstweer. We prijzen ons gelukkig met alle goede dagen die we gehad hebben en trekken maar een extra trui aan. We bezoeken de Central Market in Adelaide waar we onszelf verwennen met een lekker gebakje. Daarna rijden we naar het toeristische kustplaatje Glenelg in de hoop dat het nog wat opklaart. Als dit niet gebeurt, trotseren we de regen voor een wandeling op de pier, zo zijn we in ieder geval lekker uitgewaaid.

Terug in ons huisje zetten we lekker de kachel aan en eten en drinken alle restjes op, morgen vliegen we immers terug naar Sydney.

Woensdag 10 oktober: we zijn er weer

We staan de hele vakantie al redelijk op tijd op maar vanmorgen is het voor ons doen echt vroeg, de wekker staat op 06.00 uur. We waren nog bang voor ochtendspits maar het is hier lang niet zo druk als in Sydney. We leveren onze Prado weer in en vragen of ze onze campingstoeltjes misschien willen hebben. Het zijn ontzettend aardige gasten bij het verhuurbedrijf, we hoeven meteen de huur voor de koelkast niet meer te betalen. Als we net in het vliegtuig zitten horen we dat het noodweer is in Sydney, we hebben nog geen toestemming te vertrekken. Uiteindelijk moeten we een uur wachten tot de onweer daar voorbij is. Wij vinden het allang best, alles beter dan turbulentie.

Dit keer gaan we vanaf het vliegveld met de trein naar Hornsby zodat Bob ons daar kan komen halen. Hij staat ons al op te wachten met zijn wollen muts op. Gisteren heeft hij weer een chemo gehad, en ondanks de nawerking staat hij er maar weer. Hoewel het door het slechte weer van de afgelopen dagen allemaal heel somber en nat is, voelt het een beetje als thuiskomen. ‘s Avonds eten we weer met de hele familie bij Dianne. We hebben een burrito avond, deze keer vanwege het feit dat Amy morgen voor 3 weken een rondreis door Egypte gaat doen. Het is wederom ouderwets gezellig.

Als we die avond moe maar voldaan ons bedjes induiken, merken we dat er door de enorme regenval opeens allemaal kikkers zijn gekomen die ons luidkeels verwelkomen.

Donderdag 11 oktober: de plantjes van Bob

We hebben vannacht allemaal niet super geslapen, de kikkers waren wel erg rumoerig. Het plan was vandaag naar Manly, een leuk stadje aan de kust, te gaan maar vanwege de regen schrappen we dat maar. De familie klaagt al maanden dat het zo vreselijk droog is, nu lopen de watertanks over. Voor ons balen maar niet meer dan een luxeprobleem, de regen was hier heel hard nodig om de zomer te overleven. We brengen de dag door met wat winkelen en klusjes. ‘s Middags wordt Lies door Bob ingewijd in de geheimen van het maken van de baskets. De basketverkoop is een uit de hand gelopen hobby van Bob waar hij nu een heel leuk zakcentje mee verdient. De klanten kunnen als Bob er niet is, zelf een basket pakken en geld in een houten kistje stoppen, iets wat bij ons niet voor te stellen is. Lies zorgt ervoor dat Bob voorlopig weer genoeg voorraad voor de verkoop heeft staan.

Ondanks de regen en 14 graden wordt er een BBQ gepland. We hebben deze reis wel gemerkt dat wij soms echte watjes kunnen zijn. In de outback stonden de campings helemaal vol, ook met tenten, terwijl wij ‘s avonds in ons huisje bij de kachel zaten te kleumen. We nemen ons voor in Nederland ook maar eens wat makkelijker te worden 🤨

Vrijdag 12 oktober: en zo is de laatste dag dan toch aangebroken

Omdat het weer nog steeds onbestendig is, besluiten we vandaag nog maar een keer voor een brekky bij de Nursery te gaan. Nu we nog met z’n zessen zijn kunnen we veel gerechten van de kaart delen wat Bob en Dianne samen nooit kunnen doen. Het is er fris en de heaters zijn al weggehaald. Lies en ik hebben een dekentje gevonden. Als David vraagt of er voor hem ook nog een dekentje is, wordt hij uitgelachen, wat moet zo’n grote vent nou met een dekentje. We genieten wederom van al het lekkers en tellen er alvast een extra pondje op de weegschaal bij.

Voor ons doen hebben we het de rest van de dag druk. We moeten cadeautjes voor iedereen kopen, koffers pakken en ons huisje schoonmaken. Maar als opeens de zon even doorbreekt weten we niet hoe snel we buiten moeten zitten, het zijn immers de allerlaatste Australische zonnestralen. Dan komt Mary ook nog een grote schaal vers gesneden fruit brengen omdat we dat wel konden gebruiken volgens haar. Wat een schat is het toch. En dan is het voor de allerlaatste keer een wijntje voor het eten, voor de laatste keer samen eten (pizza’s deze keer) en voor de allerlaatste keer koffie met een portje. We moeten nog maar even niet aan het naderende afscheid denken.