Zaterdag 6 oktober, van de outback naar de wijnvelden
Vanmorgen worden we inderdaad door de krijsende kaketoes gewekt. We zitten dus alweer vroeg op de veranda om nog een keer van het schouwspel te genieten. Hoewel we vandaag weer een lange reisdag voor de boeg hebben, gaan we eerst Quorn bezoeken. Quorn is een stadje waar de tijd stilgestaan lijkt te hebben, je waant je in een oude westernfilm. Vroeger was dit een welvarend stadje maar sinds de treinverbinding naar het binnenland niet meer gebruikt wordt is het verval ingetreden. Veel oude pandjes staan er leeg en verwaarloosd bij, jammer hoor. We bezoeken een voormalig warenhuis dat tot 2001 nog open was. Er zit nu een café en bakkerij in waar we de broodjes net uit de oven komen, gelukkig we kunnen weer lunchen straks.
Onderweg passeren we het plaatsje Burra, daar had ik al over gelezen en op mijn verzoek stoppen we speciaal daar voor de lunch. Als we het plaatsje inrijden herkennen we direct het theehuisje waar we 2 jaar geleden gezeten hebben, oeps. Toch is het leuk hier nog een keer rond te lopen, ook hier de western sfeer maar dan met goed onderhouden pandjes, waarschijnlijk vanwege de voor toeristen te bezoeken mijnen.
Hoe verder we naar het zuiden rijden hoe agrarischer, en kaler de omgeving wordt, Johan begint zich al zorgen te maken of er nog wel wijnvelden komen. Maar als we de Barossa Valley inrijden, verandert het landschap volledig en zien we volop wijngaarden. We passeren nu regelmatig een plaatsje en alles ziet er zeer welvarend en verzorgd uit, wat een tegenstelling met waar we vanmorgen verbleven. Ons huisje ligt midden in het stadje Tanunda. Het is een levendig stadje waar de Duitse invloeden nog goed te zien zijn. We hebben alweer een groot huis met deze keer wel vier slaapkamers. We slaan een verse voorraad proviand in en kopen bij de plaatselijke liquorstore een Riesling van een plaatselijk wijnhuis. Gisteren waren we helemaal blij met de fles Riesling die we bij een supermarktje onderweg hadden gekocht. Toen we hem bij het BBQ-en openmaakte, bleek het een alcoholvrije wijn te zijn die ook nog eens niet te drinken was. De kant en klaar maaltijd van quiche en lasagne valt wat tegen, maar de wijn smaakt ons des te beter. We besluiten morgen maar eens bij dit wijnhuis langs te gaan.
Zondag 7 oktober: wijn, wijn en nog eens wijn
Vannacht is de zomertijd ingegaan, we waren gelukkig gewaarschuwd maar we zijn helaas wel een heel uur kwijt. Tsja we willen er alles uithalen en we hebben het ook zoooo druk. We beginnen vanmorgen bij Peter Lehman, het wijnhuis van de Riesling uit Tanunda. We mogen er 5 wijnen uitzoeken om te proeven, de prijs per fles varieert van 15 – 50 euro. We proeven verschillende soorten maar vinden ze geen van allen lekker, dat valt ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Als we het etiket van de wijn die we gisteren gekocht hebben laten zien wordt deze direct onder de toonbank vandaan getoverd. Wat wij net geproefd hebben zijn hun kwaliteitswijnen, wat wij gekocht hebben zijn de de consumentenwijnen die naar de liquorstores gaan. Een echte verfijnde smaak blijken we dus niet te hebben.
Daarna rijden we op advies van een andere toerist naar Maggie Beer’s farmhouse. Later horen we dat dit een beroemde Australische kokkin is o.a.bekend van Masterchefs Australië. Dit was echt een goed advies. De winkel ligt in een prachtig park, er worden dagelijks kookdemonstraties gegeven. Alle producten die ze verkopen kun je onbeperkt proeven. Er liggen de lekkerste jams, chutneys, sauzen, mousses enz, enz. We proeven zo’n beetje alles wat er ligt en gaan natuurlijk niet met lege handen de deur uit. Daarna brengen we een kort bezoek aan het exclusieve wijnhuis Penfolds waar we de wijn met een waarde van 100 euro zelfs uitspugen omdat er zo’n vreselijke eikenhouten smaak aanzit.
Toevallig komen we langs een Australian Grillmaster competition. Stoere mannen met baarden zijn hier al sinds gistermorgen bezig met het bereiden van de ultieme slowcooked steak. Ze hebben hiervoor allemaal meerdere soorten BBQ’s gebruikt. We hebben mazzel want ze moeten net het resultaat naar de jury brengen en we mogen er wat van proeven. Dat vinden we dan weer wel heerlijk smaken.
Als laatste staat een bezoek aan Jacobs Creek op het programma, de verwachtingen zijn hooggespannen. Ook dit huis ligt op een prachtig terrein. We hadden een enorme drukte en commercieel gedoe verwacht maar dat valt alles mee. We worden door een hele enthousiaste dame geholpen en krijgen champagne en diverse soorten witte en rode wijn te proeven. Als “dessert” krijgen we een heerlijke Botrytes Semillon vintage wijn uit 2013 te drinken. Ze heeft er zelf blijkbaar plezier in want ze schenkt ook nog eens een hele oude port voor ons in. Zeer voldaan gaan we met een fles bubbels en een fles dessertwijn de deur uit. Onze dag kan niet meer kapot
Dan wordt het de hoogste tijd iets te eten. We picknicken bij de Whispering Wall, een stuwdam van 140 meter waarbij je aan de ene kant iets kunt fluisteren wat je aan de andere kant kunt horen. Grappig te zien hoe iedereen dit uitprobeert. De rest van de reis naar de kust is minder spectaculair, we doorkruisen nou niet echt het mooiste deel van Adelaide, om over de vele stoplichten nog maar te zwijgen.
Ons laatste huis ligt aan de kust en hebben we via Airbnb geboekt. Omdat we hier 3 nachten blijven hoop ik maar dat het niet tegenvalt. Nou dat valt het zeker niet, het huis ligt in een hele luxe wijk. We hebben een etage van een villa met een overdekt terras dat uitkijkt op zee, hier houden we het de komende dagen wel uit.
Maandag 8 oktober: de bucketlist
Hoe heerlijk is het om zo uit bed met een kop koffie op het terras naar de zee te staren. We doen het maar eens heel rustig aan vanmorgen. Ontbijtje op het terras en daarna nog maar een kopje koffie. De welkomstcake moet immers ook op en de passievrchtensausvan Maggie Beer smaakt er uitstekend op.
Dan staat ons nog een laatste klus te wachten; het bezoek aan wijnhuis Hardy’s wat hoog op de bucketlist van de heren staat. Midden in de McLaren Valley ligt het statige pand van Tintara Hardy’s. Er is een interessante tentoonstelling over het ontstaan van het merk en het productieproces. Daarna is het proeven geblazen. We hebben weer geluk, als we aankomen zijn we de enigen en ook deze dame is zeer enthousiast. We proeven zo’n beetje alles van de wijnkaart, de dame blijft maar inschenken om ons toch vooral de verschillen te laten proeven. Als afsluiter krijgen we nog een hele bijzondere vintagewijn. Niet te betalen, maar zoooo lekker.
Een betere afsluiting van het bezoek aan de wijnhuizen hadden we ons niet kunnen wensen. In opperbeste stemming rijden we terug naar ons huisje en kopen lekker vis voor op de BBQ (en een fles goedkope Hardy,s bij de liquor store). Dat het weer inmiddels volledig is omgeslagen mag de pret niet drukken. De strandwandeling die we gepland hadden schrappen we maar, de dolfijnen die hier zouden zitten laten zich met zo’n ruwe zee toch niet zien.
