Dinsdag 18 september: de familie
Het vliegen met Singapore Airlines stond altijd al op onze bucketlist, waarom weet ik niet precies, maar het leek ons het summum om mee te vliegen. Uiteindelijk valt het een beetje tegen, maar dat komt voornamelijk door het late uur van vertrek, 01.15 uur, en de airco bij onze stoelen die niet uitgezet kan worden. We krijgen gelukkig extra dekens en de glimlach van de prachtige stewardessen maakt een hoop goed. De overheerlijke Singapore Sling die ze serveren ook trouwens. Deze vlucht duurt maar 7,5 uur dus voor we het weten zijn we al in Sydney.
Bang gemaakt door de verhalen over de bordercontrol in Sydney hebben we netjes aangegeven dat we graanproducten en medicijnen bij ons hebben. Hierdoor krijgen we een gratis kijkje achter de schermen van de bordersecurity compleet met drugshonden en al. We worden echter al snel uit de rij gehaald om te checken of het wel klopt dat we daar staan. Nee hoor onze stroopwafels en speculaasjes mogen zonder probleem worden ingevoerd, we kunnen direct doorlopen. In de aankomsthal staat Dianne al op ons te wachten, Bob heeft die morgen een chemokuur gehad en Amy is met hem meegegaan. Voor we het weten zijn we bij het huisje van Bob waar de rest al zit te wachten, het weerzien is een emotioneel moment voor ons allen.
De overburen hebben een aparte vleugel van hun huis voor ons beschikbaar gesteld. Dit blijkt boven verwachting comfortabel te zijn. We hebben een eigen ingang en veranda, er is een slaapkamer, wc en grote badkamer. In de grote woonkeuken is een comfortabel bed gezet, geen luchtbed in de gang dus zoals we verwacht hadden. Aan alles is gedacht, de koelkast is gevuld, er liggen handdoeken en badjassen en er staat een groot boeket bloemen voor ons. We voelen ons meer dan welkom.
De rest van de dag brengen we door op het terras bij Bob. We hebben heel wat bij te kletsen en het nieuws dat de kanker van Bob in remissie is geeft reden om de nodige flessen wijn open te trekken. Net als tijdens ons bezoek 2 jaar geleden hebben we een echte Aussie BBQ, die we volgens traditie afsluiten met een glaasje port, het kunnen er ook 2 geweest zijn. Dan gaat het kaarsje echt uit en zoeken we onze bedjes op voor een welverdiende nachtrust.
Woensdag 19 september: Go with the flow
Als we vanmorgen wakker worden in onze cottage, begint het tot ons door te dringen, we zijn echt in Australie. We hebben lekker ons eigen bedoening, al moeten we even inkomen met ons ontbijt. Het heeft ons bijvoorbeeld een paar dagen gekost voordat we het door hadden hoe we lekkere koffie konden zetten met de percolator. Het is lekker weer, we kunnen de korte broeken aan. Volgens traditie drinken we om 10 uur koffie bij Bob. Vooral voor mijn ouders is het heel bijzonder na alle foto’s nu zelf op het terras te zitten. In de tuin komen de mooiste vogels langs, vooral de papegaaien in alle kleuren zijn een genot om naar te kijken.
De mannen kunnen niet wachten na de koffie op weg te gaan naar Galston, een stadje op een kwartiertje rijden, waar de dichtsbijzijnde winkels te vinden zijn. Er moeten namelijk simkaarten voor de telefoons gekocht worden, we zijn nu verstokt van internet en dat zijn we niet gewend. De dames vinden het dan wel weer leuk om naar de supermarkt te gaan waar we onze eigen voorraad levensmiddelen inslaan.
In de middag gaan we naar Berowrawaters, een natuurgebied een kilometer of 5 van het huis te gaan. We moeten hier met een pontje over, een mooie gelegenheid voor Lies om de pillen tegen zeeziekte uit te proberen, immers op het programma staat de ferrytrip naar het centrum van Sydney. Dianne is aan het werk en Bob heeft het druk met zijn planten, we gaan dus met z’n viertjes. De overtocht met het pontje gaat gelukkig uitstekend en we doen een lekkere wandeling langs de rivier. Een stukje lopen is wel lekker na al dat zitten, eten en drinken dat we doen.
Als Dianne uit haar werk komt doen we maar weer een drankje. We bestellen eten bij de Thai en kunnen zowaar nog buiten eten. En zo komt er ook aan deze dag een eind. We gaan die avond op tijd naar bed, we zijn nog niet helemaal gewend aan ons nieuwe tijdschema.
